Ze zijn op bijna iedere straathoek in de grote steden te vinden: straatartiesten. Van uitgerangeerde professionals tot zwervers en jonge talentjes: ze proberen allemaal op straat wat geld te verdienen met hun spel. Het lijkt een lucratieve inkomstenbron. Kan iedere amateur met een oude gitaar op zolder op deze manier leuk bijverdienen? De wereld van de straatartiesten blijkt te bestaan uit individualistische creatievelingen, die ieder voor zich hun brood proberen te verdienen. Gelukkig zijn er ook veel echte talenten die mogelijk ontdekt worden en zelfs prijzen winnen op de vele festivals in Nederland.
Straat/locatietheater en buitenoptredens
maak direct contact met de makers en uitvoerenden!
De straatmuzikant in de zestiger jaren speelde een cruciale rol in de muzikale cultuur van die tijd.
Deze periode, gekenmerkt door sociale veranderingen en creatieve uitbarstingen, gaf een platform aan vele talentvolle artiesten die hun muziek op straat presenteerden. De jaren zestig waren niet alleen een tijd van muziek, maar ook van protest en politieke betrokkenheid, en straatmuzikanten waren vaak de stem van de straat. In Nederlandse steden kon men regelmatig muzikanten tegenkomen die hun kunsten vertoonden op drukke pleinen en in parken.
Deze artiesten varieerden van solo-gitaristen en folk-zangers tot kleine bands die de nieuwste rock- en pophits ten gehore brachten. Dankzij de opkomst van iconen zoals Bob Dylan en de Beatles, die de populaire muziek op hun kop zetten, inspireerden straatmuzikanten velen om hun eigen muziek te spelen en te delen met het publiek.
Een belangrijk aspect van straatmuziek in deze tijd was de directe interactie met het publiek.
Mensen stopten niet alleen om naar de muziek te luisteren, maar ook om te dansen, mee te zingen en een bijdrage te leveren. Dit creëerde een gevoel van gemeenschap en verbondenheid. Bovendien, met de groei van de hippiecultuur en de bijbehorende idealen van vrijheid en zelfexpressie, ontstond er een nieuwe waardering voor authentieke, onconventionele vormen van kunst. Echter, het leven als straatmuzikant was niet altijd gemakkelijk. Het gebrek aan financiële zekerheid en de soms vijandige houding van autoriteiten maakten het uitdagend voor deze artiesten. Desondanks was hun vastberadenheid om te spelen en hun passie voor muziek een constante bron van inspiratie.
De straatmuzikant in de zestiger jaren was niet alleen een entertainer; hij vertegenwoordigde een levensstijl en een generatie die hunkerde naar verandering en authenticiteit.
Met dank aan Sjra Clerkx
Straatmuzikanten ontdekken de digitale fooi; iets wat in andere Europese steden zoals Londen en Madrid al “normaal” is. In ‘het nieuwe normaal’ betalen steeds meer mensen contactloos en is de digitale fooi in opkomst voor zangers en muzikanten op straat.
De coronacrisis heeft ervoor gezorgd dat mensen het optreden nu op een andere manier waarderen en belonen; op de digitale manier. Geld wat voorheen rinkelde in een pet, rinkelt nu via een app op de telefoon.
Nu mensen meer contactloos betalen en dus minder contant geld bij zich hebben in verband met besmettingsgevaar, waarderen voorbijgangers de straatoptredens nog even zeer.
Telefonische overboekingen via betrouwbare betalingssystemen, via je website of QR-code zorgen voor een nieuwe manier waarop straatmuzikanten aan hun inkomsten komen. Er komen zelfs overboekingen nadat voorbijgangers de muzikanten via Instagram hebben opgezocht, Waar voorheen vooral kleingeld werd geïnd na het spelen van een nummer, zijn overboekingen van substantiële bedragen nu geen uitzondering.
Mensen zijn voorzichtiger met het geven van geld aan straatmuzikanten; vaak dragen ze handschoenen of hebben ze desinfecterende gel bij zich. In veel gevallen hebben ze helemaal geen contant geld meer op zak.
Ondanks dat deze gekke tijd vraagt om aanpassingen, vertellen sommige muzikanten dat ze geen bord neerzetten om voorbijgangers te attenderen dat zij ook digitale betalingen accepteren. Sommigen vinden dat niet netjes of zelfs onbeschoft. Digitaal betalen is een opkomend fenomeen. “Zodra mensen er wat meer aan aangewend zijn dan zullen muzikanten hier zeker meer op inspelen.”
Lees ook https://inspanje.nl/algemeen/14158/straatmuzikanten-madrid-ontdekken-digitale-fooi/
> Sommigen vinden dat niet netjes of zelfs onbeschoft
Tja. Daar staat tegenover dat ik me ongemakkelijk voel als ik wil betalen voor het gebodene, maar ik heb geen munt- of vouwgeld op zak. Dan sluip ik dus maar met gebogen hoofd weg, het ogenblik verpest.
Momenten van ontroering
Ik heb het al vaker gezegd, Straattheater/theater, ik heb het mooiste beroep ter wereld!
Nog mooier om vaak te zien hoe het publiek meeleeft met een act of voorstelling.
‘tWesen van Saeftinghe.
Tijdens één van onze optredens in den lande, mag ‘tWesen van Saeftinghe even los uit de kooi om gedompteerd te worden. In het publiek, op de schouders van papa, een Danoontje Powerrrrr meisje met afstaande vlechtjes.(geschatte leeftijd 6 jaar).
Op het moment dat Roderick van Kuytaert het wezen lijkt te willen slaan, daar het wezen niet doet wat het moet doen, schalt er door het publiek. “NIET DOEN, LELIJKE MAN!”
Het Danoontje Powerrr meisje, maakt zich ernstig zorgen om ‘twesen en wil haar bevrijden van haar lelijke baas. Roderick wordt bijna in elkaar geslagen door de dreumes. Een ander maal komen wij met ‘tWesen een andere 3 jarige dreumes tegen, die op slag smoorverliefd wordt op het Wesen van Saeftinghe. Drie daaropvolgende jaren, is (onze grootste fan) regelmatig van de partij om ‘tWesen in de armen te sluiten. ‘tWesen krijgt tekeningen en zoethout als cadeautjes. Het liefste gaat ‘tWesen mee naar huis…. Maar dat kan natuurlijk niet. Tijdens één van die voorstellingen is de kleine meid anderhalf uur meegelopen door de stromende regen, aan het handje van ‘tWesen.
Vorig jaar… is “de jonge fan ” (intussen 8 jaar)… nog steeds onder de indruk van ’tWesen.
Tovenaar Runewold
Oké, hij is wat vreemd, reageert soms te spontaan… en dat is voor sommige kinderen wel eens eng . Maar als Runewold schrikt van de schrikreactie van de kinderen, dan is er ineens een schater lach, dan is er interactie met de kinderen, die vervolgens niet meer weg te slaan zijn bij Runewold. De kinderen achtervolgen hem om meer vreemde verhalen te horen. Soms gaan de kinderen spontaan op straat zitten om de verhalen aan te horen en hangen aan Runewolds lippen.
Het betoverende roosje: “Ik tover voor jou het mooiste roosje dat je ooit hebt geroken….”
De kleine knuistjes van het kind omklemden iets, dat niet zichtbaar was. Gelukzalige glimlach. Een blik in haar ogen die ik nooit vergeet! En dan te bedenken dat de acts niet speciaal voor kinderen zijn gemaakt, maar voor volwassenen.
De laatste groep amuseert zich dan ook vaak volop. Door diepgaande grapjes, vaak niet door de kinderen begrepen, zo wordt elke doelgroep aangesproken.
Sinterklaasfeest poppentheater
Het is alweer wat jaartjes terug, hoewel elk Sinterklaasfeest een feest van herkenning en soms ontroering is, herinner ik mij heel sterk een klein peutertje. Eigenlijk te jong voor het Sinterklaas poppenkast verhaal. Er komt een heks in voor en die is toch niet echt aardig.
De driejarige was ook best een beetje bang na afloop. Wij hebben haar gerust gesteld en gevraagd of zij even achter de poppenkast wilde kennismaken met de heks….
Pop op de hand, en een hele conversatie met de kleine, die de heks maar lelijk vond en haar bijna een standje gaf. De heks verontschuldigde zich en zou NOOOOOOIT meer iets lelijks doen. Toen was het goed! De kleine meid tevreden en absoluut niet meer bang.
Sinterklaas…. Een echt kinderfeest!
Benieuwd geworden naar onze acts? Wilt u de ontroering zelf beleven?
http://elcapstok.nl/site/boeking/
Wilt u meer Blog artikelen van El Capstok lezen? http://elcapstok.nl/site/straattheater.
Wilt u wellicht onze nieuwsbrief ontvangen? https://elcapstok.nl/site/blogverhalen-straattheater/.